Haxhi Muhaxheri: Poezi

Poezi nga Haxhi Muhaxheri

01. LIRIKË ME PËRDHUNË

Të kujtohet ndajnata
kur në kryqëzim sysh
lexoja biografinë tënde
dhe fjalë e ndryrë në gojë
qëkurthi e ruajtur vetë për ty
që edhe sot mendoj
se kurrë nuk ta thashë vetë
po zëri i brëndisë
ai zë që dëgjohet
vetëm në ligjerim zemrash

Të kujtohen fjalët tua të brishta
dhe bisedat e amullta
kur me plot mund
pushtoja foltoren e bindjes
dhe fillonte kënga e psherëtimave
kënga që aq shumë ia pate frikën
po edhe dashur e ke aq sa unë
dhe pas të gjithave më pate thënë
se tash ke gjetur
princin mbi kalë të bardhë
yllin e dashurisë

E unë tretësha në mendime
sa herë dëgjoja radion
të fliste për atdheun
për dhunën
që u bëhej vëllezërve të mi
dhe i mllefosur të pata pyetur
si të mendoja për yllkën e dashurisë
kur populli vuan për dritën e lirisë
të drejtën e harmonisë kozmike

Mars, 1991

02. LETËRKËMBIM

Mora letrën tënde shkruar me fjalë malli
fjalë zemre për mua yllin e dashurisë sate
dhe si i krisur zura të bisedoja
me fotografinë tënde vendosur mbi tavolinë
dhe mallkoja ditët që pa ty më gdhijnë

Mike
Të ne punët prapë nuk venë mirë
dorë e hekurt
pareshtur mbi kokat tona rëndon lëndon
ushtaret kthehen në arkivole përsëri
e ne presim Çmimin Nobel
për mendjen e durimit

Me vite prita të mësoja
e ende nuk e di
durimi është pjellë e vdekjës
a vdekja pjellë e tij

E di moj
do të thuash durimi ka kufij
po polemi di më mirë se ne të dy
a duhet flijuar a pritur për lirinë

Do më pyesje për ditën e gëzimit
e vështirë është pritja për ty
të bëj benë
nuk do të vonoj shumë
vadja e dasmës së madhe

Gusht, 1991

03. UJK MË ËSHTË BËRË VETJA

Përditë zgjohem me mendjen në ty
Shtegun mbuluar e ka bloza e dëshirës
Më përvlon malli
E veten ngushlloj me letra dashurie

Më kot mundohem të mësoj
Kobi je ti që më sillësh vërdallë
A fati im i çalë
Që më shpie drejt çmendisë
Lule ferri je a lule parajse
Bukuri vërbuese
A kumt orësh të liga
Lojtare netesh të humbura
A sëmundje që nuk shërohesh
Pjellë mortore a gjemb durimi
Çelës enigmash a neperkë syri
Si ta kuptoj moj 
Më thuaj

Më shanë
Pse me emrin tënd
Pagëzoja yjtë lumenjtë përrallëzat
Pse...

Më qeshen
Për lutjet e mesnatës
E psherëtimat krismë qielli
Për ëndrrat e harlisura
E lotin e buzëqeshur
Për ditet që më iknin
Sy njerëzve të hekurt

Dhëmbet u ranë së qeshuri
E Peruni i Madh
Hiqte valle mbi kockat tona

Ti nuk erdhe e dashur
E në shpirt
Termete shkaktuar më ke

Ti duhej të vije
Bashkë me pranverën
Dhe këngët e të lashtave

Portë e hapur të pret
Dhe karafil i vyshkur
Ne dorën time

Eja e dashur
Eja
Ujk më është bërë vetja

Prishtine, 1995

04. URATË*

Zotynë
Pranoje Lutjen time
Diell të ketë
Në Mendjen e Durimit
Orëbardhat ta shpejtojnë
Ditën e gëzimit
Lulet e kësaj toke
Ilirisht
Uratë le ti këndojnë bashkimit

Nuse e Ujrave
Të na i gëzoj shtëpitë
Circe Jona
Të na i mbëltoj dashuritë
Ëndrrmirat
Të na i zgjedhin Fatitë
Këngët tona
Ti pushtojnë lartësitë
Amen

*Kjo poezi mori Çmimin e parë në „Takimet e Gjeçovit" në Zym të Kosovës,në vitin 1994

05. GJURMË

Me kohën në hapërim
për të lënë gjurme
në pemën e jetës

Grurisht
duhet kenduar diellit
e legjendave

Me fjalë ndërtoni
ura mbi brigje
ura dashurie

Rrefehuni
në gjuhen
e yjve të baladave

Për të dëshmuar
me emrin
ne gurin e varrit

RILINDJA, 10.11.1988

06. ATLANDIDA E RE

Urime Veneci
shekullin e dhjetë
mbi ujë
kujdes njëzetenjëshin
nuk u besohet më
pellumbave të bardhë
banorëve të parë
në Santa Maria Sallita
uji po han tokën tuaj
një ditë do ta përpijë
se bashku me 46 ishujt
dhe Urën e Psherëtimave
qe të krijohet Atlantidë e re
Veneci

1995

07. UNË DHE KËNGA*

Do të varrosemi
Kur të na lindin
Të vdekurit
Për të lindur
Kur të vdekurit
Të na varrosin

*Kjo poezi ka marrë çmimin e dytë në "Sofra poetike" në Drenas

 

08. KUR MË THOSHE

(Babait)

Më kujtohet kur me thoshe:

-Po s'e zure hapin me kohen,

i rënd do të shkoj moti!

-Më e mirë është një ditë sokol,

se një jetë gogol!

-Dielli huaj verbon,

e shpesh urrehemi nga dashuria!

Më kujtohet kur më thoshe:

-Po u mbështete në diell

s'kan ç'të bëjnë epidemitë!

Plaku im i urtë,

Ç'peshë të kishte fjala...

09. LALËS

Rudha e ballit

vrragë kohësh

Fjala

mbrumur motesh

Hapi i tij

shteg i ri

Unë

bimë e farës së tij

"Rilindj", 26.04 1987

10. GURRË E ZJARR

Dashur e kam qëmoti

kengen e diellit

Ëndërroja

dashuroja

Gurrë jete e gëzimi

vret macen e zezë mallkimi

Dashuria ime

gurrë e zjarr

"Rilindja", 1991

11. SHENJTOR I LETRAVE TONA

(At Gjeçovit)

Grurisht

Uratë u këndoje fateve të bardha

Përballë stuhish

Polemit i thurje legjendë

Gjeçov

O Ati ynë

Shenjtor i letrave tona

Venecia ende frymon

"Shkendija" Nr 44, fq.12, 1991

12. MOS

Mos e humb buzëqeshjën

Edhe para dallgëve

Mos i mallko yjet

Për brengat që ke

Mos e lerë të dashurin

Të çmendet në pritje

Mos e thurr këngën

Po nuk pati zë

Mes gurit e tokës

"Flaka e vellazërimit". E premte,15.11.1991 fq.11

13. PËR ATË FJALË

Për atë fjalë

Që peshon sa bota

Kurorëzoje buzëqeshjen

Me një puthje të ëndërrt

E prishi krejt nyjet

Udhës sate

Fat të ri lidh

Bulëzim dashurishë

Thëllënze moj

E bukura e dheut

"Flaka e vellazërimit". E premte,15.11.1991 fq.11

14. POETI

Fle me të gjitha të dashurat

dhe zgjohet bashkë me dritën

Për ta zën frymëzimin e parë

Merr Udhën e Qumshtit

gjuhën e yjve mëson

Për vrimë të gjilpërës

Përbiron detin

në kërkim

të fjalës së pa thënë

 

një këngë e re po vjen

15. PSE VDIÇ POETI

Çdo fjale

vargu a poezie

shpirt i dha nga vetja

Mos pysni

pse vdiç poeti

16. KOSOVËS

Emrin lakuar ta kanë ndër shekuj

pritë të zinin keqas djalli e i biri

Po ti stuhive u bëje ball

Me lutjen për të madhin

Për atë bimë dardane

Këngën e mortit ktheve në këngë lavdie

Kosova ime diell (i)lirie

Austri, 2012

17. ÇAMËRIA

Çamëria

Lumë i Loteve që nuk shteron

Malli i të dëbuarve që përvelon

Kënga e Shpresës që gjallëron

 

Çamëria 

Është ora e lutjeve që nuk mbaron

 

Çamëria

Është ëndrra jonë e përnatshme

Amaneti i shenjtë i etërve

Emblema e krenarisë së emrit

 

Çamëria 

Është damari i ngushtuar i atdheut

 

Çameria

Është tregimi për barbarinë

Plaga ime e pashëruar

Libri i papërfunduar i historisë

 

Çamëria 

Është kodi i pazbërthyer i perëndisë

 

29.04.2013

 

 

 

18. ZGJOHU POET

 

Nuk jam engjull

Në tempullin e durimit
As memec i përgjumur 

Zotin mallkoj

Që as kokën ktheu
Kur Ti Kosovës ia lidhje plagët

Zgjohu poet

Se atdheu 
I tkurrur ka mbetur

Zgjohu e zhvishi

Të gjitha marrëzitë e kësaj bote

Ore burr i dheut

Europa prapë  fle

E djalli lirshëm bën orgji

Mbi kockat tona

Zgjohu për Tokën Dardane

Për „gjakun që nuk falet“

Për nder të plisit

Zgjohu

E ti zëmë pusi të keqës
Se koha nuk pret

19. LUMENJTË E ZEMRËS

Ditët rendin mbi njëra tjetrën

E dashuria më përvelon

Fjalë e pathënë keqas më tretet

Edhe pse në shpirt ngahera më vlon

Mendjen ma lexon moj lehtas si në përrallë

E mallin e fshehur heshtja jote e kall

Një frymëzim i dehur seç më rrjedhë damarëve

E lumenjtë e zemrës ndizën flakë

Kur një ditë prapë bashkë të jemi

Diellin vjedhurazi do e fus në gji

Vargjet në letër do të përligjen

Në këngën qëkurthi filluar për ty

20. LEGJENDA PËR DASHURINË

Në malin e harrimit

Ndrit një yll
Që shëron
Plaget e shpirtit

Në thellësinë e zemrës

Mbin një trëndafil
Rreze e fshehur për ty

Në rrugët

Që humbur i kemi
Shkruhen
Legjenda për dashurinë

 

 

21. YJET DO NA KENË ZILI

Edhe pse udhët na janë ndarë

Ne bashkë jemi

E dashur

Frymojmë nën të njëtin qiell

I njëjti diell na ngrohë

Moj

Në ëndrra shpesh takohemi

E dashurisë 

I japim shpirt

Orët po luten për ne

Të gjitha nyjet

Do të zgjidhen

Prapë kemi për të lozur

Vallën e Psherëtimave

E yjet do na kenë zili