01. LIRIKË ME PËRDHUNË
Të kujtohet ndajnata
kur në kryqëzim sysh
lexoja biografinë tënde
dhe fjalë e ndryrë në gojë
qëkurthi e ruajtur vetë për ty
që edhe sot mendoj...
se kurrë nuk ta thashë vetë
po zëri i brëndisë
ai zë që dëgjohet
vetëm në ligjerim zemrash
Të kujtohen fjalët tua të brishta
dhe bisedat e amullta
kur me plot mund
pushtoja foltoren e bindjes
dhe fillonte kënga e psherëtimave
kënga që aq shumë ia pate frikën
po edhe dashur e ke aq sa unë
dhe pas të gjithave më pate thënë
se tash ke gjetur
princin mbi kalë të bardhë
yllin e dashurisë
E unë tretësha në mendime
sa herë dëgjoja radion
të fliste për atdheun
për dhunën
që u bëhej vëllezërve të mi
dhe i mllefosur të pata pyetur
si të mendoja për yllkën e dashurisë
kur populli vuan për dritën e lirisë
të drejtën e harmonisë kozmike
Mars, 1991
02. LETËRKËMBIM
Mora letrën tënde shkruar me fjalë malli
fjalë zemre për mua yllin e dashurisë sate
dhe si i krisur zura të bisedoja
me fotografinë tënde vendosur mbi tavolinë
dhe mallkoja ditët që pa ty më gdhijnë
Mike
Të ne punët prapë nuk venë mirë
dorë e hekurt
pareshtur mbi kokat tona rëndon lëndon
ushtaret kthehen në arkivole përsëri
e ne presim Çmimin Nobel
për mendjen e durimit
Me vite prita të mësoja
e ende nuk e di
durimi është pjellë e vdekjës
a vdekja pjellë e tij
E di moj
do të thuash durimi ka kufij
po polemi di më mirë se ne të dy
a duhet flijuar a pritur për lirinë
Do më pyesje për ditën e gëzimit
e vështirë është pritja për ty
të bëj benë
nuk do të vonoj shumë
vadja e dasmës së madhe
Gusht, 1991
03. UJK MË ËSHTË BËRË VETJA
Përditë zgjohem me mendjen në ty
Shtegun mbuluar e ka bloza e dëshirës
Më përvlon malli
E veten ngushlloj me letra dashurie
Më kot mundohem të mësoj
Kobi je ti që më sillësh vërdallë
A fati im i çalë
Që më shpie drejt çmendisë
Lule ferri je a lule parajse
Bukuri vërbuese
A kumt orësh të liga
Lojtare netesh të humbura
A sëmundje që nuk shërohesh
Pjellë mortore a gjemb durimi
Çelës enigmash a neperkë syri
Si ta kuptoj moj
Më thuaj
Më shanë
Pse me emrin tënd
Pagëzoja yjtë lumenjtë përrallëzat
Pse...
Më qeshen
Për lutjet e mesnatës
E psherëtimat krismë qielli
Për ëndrrat e harlisura
E lotin e buzëqeshur
Për ditet që më iknin
Sy njerëzve të hekurt
Dhëmbet u ranë së qeshuri
E Peruni i Madh
Hiqte valle mbi kockat tona
Ti nuk erdhe e dashur
E në shpirt
Termete shkaktuar më ke
Ti duhej të vije
Bashkë me pranverën
Dhe këngët e të lashtave
Portë e hapur të pret
Dhe karafil i vyshkur
Ne dorën time
Eja e dashur
Eja
Ujk më është bërë vetja
Prishtine, 1995
04. URATË*
Zotynë
Pranoje Lutjen time
Diell të ketë
Në Mendjen e Durimit
Orëbardhat ta shpejtojnë
Ditën e gëzimit
Lulet e kësaj toke
Ilirisht
Uratë le ti këndojnë bashkimit
Nuse e Ujrave
Të na i gëzoj shtëpitë
Circe Jona
Të na i mbëltoj dashuritë
Ëndrrmirat
Të na i zgjedhin Fatitë
Këngët tona
Ti pushtojnë lartësitë
Amen
*Kjo poezi mori Çmimin e parë në „Takimet e Gjeçovit" në Zym të Kosovës,në vitin 1994
05. GJURMË
Me kohën në hapërim
për të lënë gjurme
në pemën e jetës
Grurisht
duhet kenduar diellit
e legjendave
Me fjalë ndërtoni
ura mbi brigje
ura dashurie
Rrefehuni
në gjuhen
e yjve të baladave
Për të dëshmuar
me emrin
ne gurin e varrit
RILINDJA, 10.11.1988
06. ATLANDIDA E RE
Urime Veneci
shekullin e dhjetë
mbi ujë
kujdes njëzetenjëshin
nuk u besohet më
pellumbave të bardhë
banorëve të parë
në Santa Maria Sallita
uji po han tokën tuaj
një ditë do ta përpijë
se bashku me 46 ishujt
dhe Urën e Psherëtimave
qe të krijohet Atlantidë e re
Veneci
1995
07. UNË DHE KËNGA*
Do të varrosemi
Kur të na lindin
Të vdekurit
Për të lindur
Kur të vdekurit
Të na varrosin
*Kjo poezi ka marrë çmimin e dytë në "Sofra poetike" në Drenas
08. KUR MË THOSHE
(Babait)
Më kujtohet kur me thoshe:
-Po s'e zure hapin me kohen,
i rënd do të shkoj moti!
-Më e mirë është një ditë sokol,
se një jetë gogol!
-Dielli huaj verbon,
e shpesh urrehemi nga dashuria!
Më kujtohet kur më thoshe:
-Po u mbështete në diell
s'kan ç'të bëjnë epidemitë!
Plaku im i urtë,
Ç'peshë të kishte fjala...
09. LALËS
Rudha e ballit
vrragë kohësh
Fjala
mbrumur motesh
Hapi i tij
shteg i ri
Unë
bimë e farës së tij
"Rilindj", 26.04 1987
10. GURRË E ZJARR
Dashur e kam qëmoti
kengen e diellit
Ëndërroja
dashuroja
Gurrë jete e gëzimi
vret macen e zezë mallkimi
Dashuria ime
gurrë e zjarr
"Rilindja", 1991
11. SHENJTOR I LETRAVE TONA
(At Gjeçovit)
Grurisht
Uratë u këndoje fateve të bardha
Përballë stuhish
Polemit i thurje legjendë
Gjeçov
O Ati ynë
Shenjtor i letrave tona
Venecia ende frymon
"Shkendija" Nr 44, fq.12, 1991
12. MOS
Mos e humb buzëqeshjën
Edhe para dallgëve
Mos i mallko yjet
Për brengat që ke
Mos e lerë të dashurin
Të çmendet në pritje
Mos e thurr këngën
Po nuk pati zë
Mes gurit e tokës
"Flaka e vellazërimit". E premte,15.11.1991 fq.11
13. PËR ATË FJALË
Për atë fjalë
Që peshon sa bota
Kurorëzoje buzëqeshjen
Me një puthje të ëndërrt
E prishi krejt nyjet
Udhës sate
Fat të ri lidh
Bulëzim dashurishë
Thëllënze moj
E bukura e dheut
"Flaka e vellazërimit". E premte,15.11.1991 fq.11
14. POETI
Fle me të gjitha të dashurat
Dhe zgjohet bashkë me dritën
Për ta zën frymëzimin e parë
Merr Udhën e Qumshtit
gjuhën e yjve mëson
Për vrimë të gjilpërës
Përbiron detin
Në kërkim
Të fjalës së pa thënë
Një këngë e re po vjen
15. PSE VDIÇ POETI
Çdo fjale
vargu a poezie
shpirt i dha nga vetja
Ndaj
Mos pysni
pse vdiç poeti
16. KOSOVËS
Emrin lakuar ta kanë ndër shekuj
Pritë të zinin keqas djalli e i biri
Po ti stuhive u bëje ball
Me lutjen për të madhin
Për atë bimë dardane
Këngën e mortit ktheve në këngë lavdie
Kosova ime diell (i)lirie
Austri, 2012
17. ÇAMËRIA
Çamëria
Lumë i Loteve që nuk shteron
Malli i të dëbuarve që përvelon
Kënga e Shpresës që gjallëron
Çamëria
Është ora e lutjeve që nuk mbaron
Çamëria
Është ëndrra jonë e përnatshme
Amaneti i shenjtë i etërve
Emblema e krenarisë së emrit
Çamëria
Është damari i ngushtuar i atdheut
Çameria
Është tregimi për barbarinë
Plaga ime e pashëruar
Libri i papërfunduar i historisë
Çamëria
Është kodi i pazbërthyer i perëndisë
29.04.2013
18. ZGJOHU POET
Nuk jam engjull
Në tempullin e durimit
As memec i përgjumur
Zotin mallkoj
Që as kokën ktheu
Kur Ti Kosovës ia lidhje plagët
Zgjohu poet
Se atdheu
I tkurrur ka mbetur
Zgjohu ore burr i dheut
E zhvishi
Të gjitha marrëzitë e kësaj bote
Europa prapë fle
E djalli lirshëm bën orgji
Mbi kockat tona
Zgjohu për Tokën Dardane
Për „gjakun që nuk falet“
Për nder të plisit
Zgjohu
E ti zëmë pusi të keqës
Se koha nuk pret
19. LUMENJTË E ZEMRËS
Ditët rendin mbi njëra tjetrën
E dashuria më përvelon
Fjalë e pathënë keqas më tretet
Edhe pse në shpirt ngahera më vlon
Mendjen ma lexon moj lehtas si në përrallë
E mallin e fshehur heshtja jote e kall
Një frymëzim i dehur seç më rrjedhë damarëve
E lumenjtë e zemrës ndizën flakë
Kur një ditë prapë bashkë të jemi
Diellin vjedhurazi do e fus në gji
Vargjet në letër do të përligjen
Në këngën qëkurthi filluar për ty
20. LEGJENDA PËR DASHURINË
Në malin e harrimit
Ndrit një yll
Që shëron
Plaget e shpirtit
Në thellësinë e zemrës
Mbin një trëndafil
Rreze e fshehur për ty
Në rrugët
Që humbur i kemi
Shkruhen
Legjenda për dashurinë
21. YJET DO NA KENË ZILI
Edhe pse udhët na janë ndarë
Ne bashkë jemi
E dashur
Frymojmë nën të njëtin qiell
I njëjti diell na ngrohë
Moj
Në ëndrra shpesh takohemi
E dashurisë
I japim shpirt
Orët po luten për ne
Të gjitha nyjet
Do të zgjidhen
Prapë kemi për të lozur
Vallën e Psherëtimave
E yjet do na kenë zili